Lieve mama
Je bent al een poosje dement en leeft in je eigen fantasiewereld. Meestal weet je wel wie we zijn, maar soms ken je ons gewoon niet meer en kijk je ons aan met een lege blik. De klein- en achterkleinkinderen die ken je allemaal niet meer, wie zijn dat toch? heb ik die al eens eerder gezien vraag je dan. En wie hoort nou bij wie? Gelukkig vind je ze wel heel leuk en als ze er zijn, heb je ons niet nodig omdat jullie op dezelfde golflengte zitten. Heel mooi om te zien, dat ook de kleintjes dat heel normaal vinden. In jouw eigen wereldje ben je veilig en voel je je meestal tevreden. Je trekt er regelmatig op uit met de fiets met je overleden buurvrouw. En soms maak je een tochtje in de auto. Ik denk toch dat ik dat niet meer zo vaak doe hoor, zeg je dan, want het is zo druk he? Ik voel me toch wat onzeker. En eigenlijk is dat ook logisch wat zowel de fiets, de auto en ook je rijbewijs heb je al jaren niet meer. Ook maak je regelmatig nog wandelingetjes en daarover vertel je onderuit. Ik heb gelukkig heel veel vriendinnen, waar ik naar toe kan gaan, zeg je dan. En natuurlijk luisteren we naar jouw ‘bekende’ verhalen. Ook hoe je speelde met buurkinderen, over de oorlog en hoe je als jong meisje al moest werken in het veen. Dat was heel zwaar. En hoe blij je was dat je op de textielfabriek de Bendien mocht werken. Daar vond je het geweldig en wat heb je daar veel geleerd. Dat was misschien wel de fijnste periode uit je leven.
Voor ons is het ook allemaal nieuw: je moeder verliezen, terwijl ze er nog is. We doen ons uiterste best maar soms voelt dat als niet genoeg. Dat is ook het weinige dat we voor je kunnen doen als drie dochters. Samen met de zorggroep die een aantal keren per dag langskomt proberen we er voor te zorgen dat je zo lang mogelijk in je eigen omgeving kunt blijven. Want alles wat dagelijkse routine is gaat goed. We doen de was, de boodschappen, we verschonen het bed, we doen de administratie. Of we halen je op voor een uitstapje, al kan dat niet al te lang duren omdat je daar heel onrustig van wordt.
Maar al vertel je de zelfde verhalen honderd keer, voor jou zijn ze elke dag nieuw en we laten je lekker praten en genieten ervan hoe jij geniet van de verhalen uit lang vervlogen tijden. Soms luisteren we alleen maar…..en als we dan naar huis gaan zijn we blij dat jij zo genoten hebt.