Sionsberg (Jeruzalem)
7 november
Voor de verandering worden we wakker van het brandalarm, om 6 uur notabene. Tsjonge wat een lawaai, dus waren we extra vroeg uit de veren. Gelukkig was het wel loos alarm. J is vandaag jarig, dus het komt eigenlijk wel goed uit want we hebben afgesproken dat we om 7 uur klaar staan om haar toe te zingen.
Om acht uur brengt de bus ons naar de Sionspoort (Sionsberg is de vroegere naam van Jeruzalem, omdat Jeruzalem op de top van de Sionsberg is gebouwd).
In 1948 is er fel gevochten om de stad en dat kun je zien aan de vele kogelgaten rondom de poort. In juni 1967 is de stad heroverd op de Arabieren, maar dit gebied blijft onderdeel uitmaken van "het conflict".
We gaan door de stadspoort naar binnen en gaan naar de Sionskerk, waar 'het laatste avondmaal ' zou hebben plaatsgevonden. Het is een typische kruisvaarders kerk van ongeveer 1200 na Christus. Een tussenliggende zaal verbeeldt de uitstorting van de Heilige Geest. Verder zien we afbeeldingen van graan en druiven als symbool voor brood en wijn.
Beneden is het graf van David. De mannen en vrouwen hebben allebei hun eigen gedeelte, gescheiden door een muurtje. Het is een Heilige ruimte kapel. Dat betekent dat ook hier schouders en knieën bedekt moeten zijn. De heren moeten bovendien een keppeltje dragen. We keken verbaasd naar een huilende vrouw die over het graf van David stond gebogen.
Aan de rechterkant van de deurpost is een memouza bevestigd. Een beetje scheef omdat de Bijbel niet voorschrijft of hij nu horizontaal of verticaal geplaatst moet worden. Dus schuin is niet goed maar ook niet fout. Deze El Shadai (de almachtige) koker bevat een tekst uit de Thora.
Jeruzalem is opgedeeld in vier wijken.
- De Joodse wijk, hier wonen alleen Joden
- De Armeense wijk waar alleen Armenen wonen
- De Christelijke wijk en
- De Moslimwijk waar iedereen door elkaar woont.
In het Joodse gedeelte is een Romeins Byzantijnse straat blootgelegd. Een hoofdstraat uit de 5e of 6e eeuw. Een zogeheten Cardo. Een straat van 12 meter breed met aan weerskanten zuilen. Hier werden goederen verhandeld. Er is een muurschildering gemaakt hoe het er moet hebben gezien in die tijd. In 1988 is het mozaïek ontdekt, die de kaart uitbeeldde van de situatie uit die tijd tot 638 na Christus, toen de Arabieren de Al-Aqsa Moskee en de Rotskoepel bouwden.
Aan een groot plein staat een grote synagoge. Van de oorspronkelijke synagoge is alleen de grote boog overeind gebleven na de verwoesting door de Jordaniërs. In 2009 is het gerestaureerd. Het is een exacte kopie van de vorige. Deze koepel is hoger dan de gouden koepel van de tempel.
Dit keer gaan we koffiedrinken in een cafeetje met een geweldig uitzicht op de Olijfberg.
Na onze koffiepauze lopen we richting Klaagmuur. Vandaag is het groot feest: De Bar Mitswa. Als een jongen de leeftijd van 13 jaar heeft bereikt wordt hij religieus volwassen. Hij mag dan in het openbaar voorlezen uit de Thora. Hierin worden de eerste vijf Bijbelboeken beschreven. Omgeven door familie met een heel ritueel van muziek en dans, komen mensen vanuit de hele wereld om hier in Jeruzalem de Bar Mitswa van hun zoon te vieren. Dan krijgt hij ook zijn eigen keppel en gebedsmantel. De moeders mogen er niet direct bij aanwezig zijn. Zij staan zich te verdringen bovenop de stoelen aan de andere kant van de muur, om toch een glimp van hun kind op te kunnen vangen en strooien met snoepjes. Voor en door de dames zijn er allerlei lekkernijen gemaakt.
De Thora wordt het hele jaar door gelezen op de maandag, donderdag, zaterdag en op feestdagen. Op het Loofhuttenfeest is het laatste stukje van Deuteronium aan de beurt en het eerste stukje van Genesis. Er mag pas een dienst worden gehouden als er ten minste 10 geestelijk volwassen Joodse mannen aanwezig zijn, desnoods worden ze van de straat geplukt.
Het is een drukte van belang op weg naar de Klaagmuur. We zien allemaal feestende families die dansend aan komen lopen. De ouders hebben als opdracht hun zonen van jongs af aan het Joodse geloof bij te brengen. Bar - zoon en Mitswa - opdracht. Ook zien we de traditie van de drie jarigen. De haren van de zonen mogen voor hun derde jaar niet worden geknipt. Als een jongetje drie jaar is mogen alle familieleden een stukje van het haar knippen. Er is genoeg te zien en wij staan natuurlijk ook op de stoelen te kijken hoe het allemaal in zijn werk gaat. De moeder op de foto wilde wel even poseren voor een foto.
's Middags lopen we naar "de stad van David ", die ruim 500 meter buiten de stad ligt. Door opgraafwerkzaamheden zijn delen van het paleis van David teruggevonden. Dit weet men zo zeker omdat er stukjes klei zijn gevonden met het zegel van David. Zo is ook de tunnel van Hizkia ontdekt. Deze tunnel moet zeker 2700 jaar oud zijn en voorzag de stad van water. Ook heeft men nog een andere, oudere, tunnel ontdekt.
Het verhaal gaat dat David en zijn mannen via deze tunnel de versterking van Jebus te weten zijn gekomen en deze hebben weten te veroveren op de Jebusieten. Dit waren Kanaänieten. De moedigsten onder ons, nemen de route door één van de beide tunnels. De tunnel is 533 meter lang, 60 cm breed en 1.80 meter hoog. Bovendien staat er water in. Ik waag me er niet aan en met de andere angsthazen hebben we lekker 2 uurtjes rust.
Zo keek David vanaf zijn dak naar de stad en naar Batseba
Vanuit de tunnel kwam je op een promenade. Aan de Palesteinse kant is nog een restant van een vijver die stamt uit de tijd van Jezus. Hij is voor de helft uitgegraven omdat de andere helft onder privé woningen ligt. Vanaf die vijver was er een weg naar het Tempelplein. Deze weg is nog maar net ontdekt. Hij is nu ondergronds maar dat was toen nog niet zo, de originele plaveiselstenen waarop ook Jezus heeft gelopen liggen er nog. Via een nauwe en lage gang loop je nu helemaal omhoog en kom je uit midden in een archeologische put met zuilen. Deze stammen uit de tijd van David. De mozaïekvloer uit latere tijd moet nog gerestaureerd worden.
Tijdens de opgravingen bleek dat er onder de huizen in de rotsen graven waren van meer dan duizend jaar oud.
