Wij speelden vroeger altijd buiten. In de buurt waar wij woonden waren ook heel veel kinderen om mee te spelen. Binnen was er ook niet zo heel veel te beleven. Wij hadden namelijk geen televisie en van mobiele telefoons of tablets had nog nooit iemand gehoord. Buiten was er van alles te beleven. Touwtjespringen, hinkelen, landveroveren, bloemen vlechten, bramen plukken, blikspuit, tikkertje, kaatseballen, elastieken, verstoppertje. Het maakte ons ook niets uit of het nu wel of geen mooi weer was. Gewoon handschoenen aan, muts op en gaan......... In de zomer was het natuurlijk nog fijner want dan bouwden we tenten van oude lakens aan de waslijn van onze moeder. Als de tent klaar was, kwam ze bij ons op visite en dronken we thee uit minikopjes en daar werden we toch zo blij van.
Of we speelden winkeltje en daarvoor zochten we allemaal stukjes hout en steentjes en lieten onze fantasie de vrije loop.
Maar nu hoorde ik van Ep toch wel een verontrustend verhaal.... want ook hij speelde natuurlijk veel buiten zoals iedereen in die tijd. Jongens deden naturlijk veel stoerdere dingen als wij, maar ook toen had elke jongen wel een mes op zak........
Dat moest ook wel volgens hem want zo konden ze takken schoonmaken en afsnijden, of van een stuk elektriciteitsbuis een stuk afsnijden die ze gebruikten als blaaspijp voor papieren munitie. Daar gingen ze dan weer anderen mee plagen, dat dan weer wel. Geen seconde dacht er ook maar iemand aan om dat zakmes als een wapen te gebruiken of om er iemand expres mee te verwonden.
Wat een heerlijke onbezorgde tijd. 's Avonds waren we moe van al dat spelen in de frisse lucht en konden we heerlijk onbezorgd slapen.