Stenen en steentjes

26 juni: Ik heb in deze vakantie al meer gedweild als anders in een heel jaar (de taak van mijn man). Elke morgen moet de hut schoon worden opgeleverd dus dat doen we dan ook braaf. Tegen negen uur vertrekken we richting Arvika. Een reis van 470 kilometer. Dat lijkt mee te vallen maar in Zweden doe je er twee keer zo lang over als in Nederland, maar toch nog altijd sneller als in Noorwegen.
Vanmorgen zeiden we tegen elkaar: "het kan toch niet zo zijn dat we heel Zweden doorreizen en alleen maar bomen zien"? We hebben per slot van rekening vakantie en we willen ook iets beleven. Zo spannend als eergisteren zal het niet worden maar wie weet?
We besloten niet steeds op de grote en enige weg te blijven, maar ook zo nu en dan een zijweggetje nemen. Dat was een goed plan. Want er zijn wel degelijk hele mooie plekjes in Zweden. Je moet er alleen even naar zoeken. Er is heel veel bos, maar er zijn ook prachtige meren en watervallen. In het bos en in de meren liggen enorme zwerfkeien. Daar valt het hunebed in de Emmer Dennen bij in het niet. Op de aangegeven vissersplaatsen zijn ook hele mooie plekjes te vinden. De borden die wij aanzien voor picknickplaatsen verwijzen hier meestal naar een camping. We vonden het ene na het andere mooie plekje en waren helemaal in vakantiestemming. Dat was mede te danken aan het mooie weer Het was vandaag bijna 30 graden. Kan de korte broek toch nog tevoorschijn worden gehaald.
We komen steeds meer in de bewoonde wereld al wonen de mensen nog erg afgelegen. De stadjes worden steeds groter en de winkels en benzinestations ook. We zagen zelfs een Lidl en een Jisk en een McDonalds.

De huizen zijn hier in Pippi Langkous stijl met veranda's en veel tierelantijntjes. De kleur is overwegend donkerrood.
De wegen in Zweden zijn niet echt geweldig en ze zijn dan ook overal met de weg bezig. Dat gaat heel anders als bij ons, een beetje net zo als in Noorwegen, gewoon achter een wagentje aan die je de weg wijst. Maar op een gegeven moment hadden ze op een lengte van 32 kilometer kleine steentjes gestrooid om het asfalt te verstevigen. Je kunt maar heel zachtjes rijden, maar het was net of er een enorme hagelbui op de auto kletterde. Het tegemoetkomend verkeer deed de steentjes hoog opspatten. We kregen diverse malen een steentje tegen de ruit. We hielden ons hart vast. En dan is 32 kilometer erg lang.
Alles is gelukkig heel gebleven maar de auto ziet er niet uit.
En of dat nog niet spannend genoeg was rende er ook nog een hert voor onze auto langs die we nog maar ternauwernood konden ontwijken. Jammer genoeg hadden we op dat moment de camera niet aan.
Ondanks de spannende momenten hadden we een geweldige vakantiedag.
Tegen half acht komen we aan op camping Ingestrand.
Morgen onze laatste stop voor we naar huis gaan.