Waarom leek het mij zo leuk om ambtenaar van de Burgerlijke stand te worden?

Misschien begon het wel al een beetje te wortelen toen we in 1973 zelf trouwden. Mijn zwager en schoonzus trouwden in april van dat jaar en wij in augustus. 

In die tijd had je vooraf geen afspraak met de desbetreffende ambtenaar. Je kon in een vragenlijst wat over je vertellen en aan de hand daarvan zou er dan een toespraak gemaakt worden. Maar jammer genoeg had de ambtenaar die ons trouwde er niet zo heel veel zin in, want na een paar regels had ik al door dat hij precies dezelfde toespraak hield als bij mijn zwager en schoonzus. En dat viel mij behoorlijk tegen, Hij had niets met onze input gedaan, en ook niet eens de moeite genomen om te kijken of we misschien familie waren. 

We trouwden ook in de kerk en gelukkig had ds. Damsma wel een heel mooie persoonlijke toespraak en dat maakte veel goed.

In 1990 ging ik werken bij de Gemeente. En in de loop van de tijd kwam ik bij Burgerzaken terecht. Daar werd ik opgeleid voor het verlijden van geboorte, huwelijk en overlijdensaktes.