Rika en Jouke hadden het goed met zijn tweetjes. Tot op het laatst waren ze heel blij met elkaar. Ze haalden hun 60 jarig huwelijk. Ze schreef een briefje voor haar kinderen dat ze er vooral geen ruchtbaarheid aan mochten geven, maar toch haalden ze de krant want in die tijd was het heel uniek als je zo lang met elkaar getrouwd was.

Jouke's gezondheid nam wel af, hij kreeg een paar keer een hartinfarct en werd langzamerhand dement. Hij was er wel heel erg vrolijk onder. Hij waande zich in zijn diensttijd van de 1e wereldoorlog. Hij tikte de verpleegsters op de billen en zong ondeugende soldatenversjes. 

Op 22 april 1980 overleed hij. Rika was heel erg verdrietig, ze moest nu verder zonder haar geliefde Jouke en dat viel niet mee. Ze bleef wel in het huisje wonen aan de Dordsedijk. Maar ze zorgde niet goed meer voor haarzelf. 

Ze begon te kwakkelen met blaasontstekingen.

Op 29 januari 1986 overleed ze na een verwaarloosde longontsteking in het ziekenhuis in Emmen. Haar kinderen waren zo veel mogelijk bij haar gebleven en zelfs de verpleegkundigen zongen haar lievelingslied: Veilig in Jezus armen. Ze vond het heel erg dat ze de laatste dagen van haar leven in het ziekenhuis moest doorbrengen. 

De kinderen brachten haar weer naar haar huisje waar ze werd opgebaard en vandaaruit werd ze begraven naast haar zo geliefde Jouke.