Heel mensen kennen wel iemand die te maken heeft met dementie. En het is verbazingwekkend hoe lang het duurt voordat je denkt, ze zal toch niet dement worden? En wat nog vervelender is, de persoon in kwestie heeft het helemaal niet door, die denkt misschien: ik ben wat vergeetachtig, maar ik kan alles nog, ik red mij prima. Toen mijn vader nog leefde viel het wel eens op dat mama regelmatig navroeg als er iets verteld werd, maar wij schreven dit toe aan het feit dat ze druk was met de kleinkinderen of eventjes niet goed oplette. En papa hielp haar natuurlijk zoveel hij kon, hij moet dit ook gemerkt hebben. Helaas kunnen we hem niet meer vragen. 

Uiteindelijk moest mijn moeder wel naar een verzorgingstehuis, voor haar en ons, haar drie dochters was dat vreselijk. Bij het opruimen van het huis kwamen we tientallen agenda's tegen, waarin ze elke dag alles bijhield. Zo kon ze ook altijd even teruglezen wat ze gedaan had en wat er was afgesproken. Het was een hele klus om de agenda's door te lezen. Maar al snel werd het  me duidelijk hoe en waarom ze dit deed en hoe ze achteruitging. Op deze site kun je verhalen lezen over hoe wij er mee om proberen te gaan. Dement