Het is vandaag internationale vrouwendag. Dit klinkt misschien niet heel bijzonder maar dat is het wel. Toen ik in 1973 trouwde, werkte ik bij de Algemene Bank Nederland. En men vond het heel raar dat ik ook na mijn trouwdag gewoon bleef werken, want in die tijd was het heel gewoon dat je stopte met werken als je getrouwd was. Maar toen ik ook nog zwanger werd een jaar later, was er geen enkele keuzemogelijkheid. Na de bevalling hoefde ik niet terug te komen. Overigens heb ik enorm genoten in de tijd dat onze kinderen klein waren. Van een crèche of kinderopvang had niemand ooit gehoord, dus wij maakten ons niet druk. Alle moeders waren gewoon thuis bij de kinderen en hadden onderling ook een leuk sociaal leven. We hadden overal tijd voor: meelopen met de avondvierdaagse, helpen op school, sporten een cursus volgen enz. Dus we misten in principe niets. De man bracht het geld binnen en verder hoefde hij zich ook nergens druk over te maken.
Tegenwoordig is dat allemaal anders. In de afgelopen jaren hebben de vrouwen fanatiek geprobeerd de vrouwen ook mee te laten tellen. Dat is helaas niet helemaal gelukt. Een voorbeeld: een man en een vrouw, beiden dezelfde opleiding etc. Verdient de man toch eventjes 7% meer. Dat is op zich toch raar? Als een moeder solliciteert op een baan, krijgt ze vaak de vraag: Hoe denk je dat te combineren met je gezin? En dit terwijl de man die vraag niet krijgt. Ook de rolverdeling binnen het gezin is niet altijd gebaseerd op gelijkheid. Zo heeft de vrouw veel meer zorgtaken dan de man.
Een vrouw moet werken alsof ze geen gezin heeft.
En thuis moet ze voor de kinderen en het huishouden zorgen alsof ze geen werk heeft. De man heeft zo af en toe een papadag.
Er is dus nog veel werk te verzetten, dus dames op de barricades!