Vanmorgen werden we wakker op de camping waar het tamelijk mooi weer was. Er werd innig afscheid genomen door de hele familie en we moesten vooral de groetjes thuis doen. Bij deze dus. Ook van de wederzijdse buren afscheid genomen, het is toch wel raar dat je steeds mensen ontmoet in je leven waar je het heel gezellig mee hebt en die je dan nooit weer terugziet. Maar C'est la Vie!

We zijn rechtstreeks naar beneden gereden via Milaan naar Genua.  We hebben het eerste uur richting Milaan in de file gestaan, tussen allemaal Nederlanders, dat was wel grappig.  Gelukkig na Milaan was de weg behoorlijk vrij en om 14.00 uur waren we in Genua. Dat ging mooi dachten we. We hebben een broodje gegeten aan de Middellandse zee en waren het er over eens dat we langs de kust naar Menton gingen rijden. Maar dat viel tegen het was heel erg druk aan de Cote ‘d Azur en het schoot voor geen meter op.  Uiteindelijk kwamen we pas om half acht aan in het hotel. Maar dat was gereserveerd en dat is maar goed ook want er werden nog mensen weggestuurd naar Nice.

De auto konden we parkeren in de garage onder het hotel, dus daar staat hij lekker koel en veilig, mooi toch? Maar ook heel erg donker. Er is wel een sensor voor het licht maar die blijft maar heel even aan. Dus we moesten in het donker onze spullen uit de auto halen, en dat was knap lastig dus is mijn man  een keer of drie heen en weer gelopen om het licht aan te laten gaan. Toen konden we geen uitweg vinden om weer in het hotel te komen, er was wel een deur met een hele donkere gang en een betonnen trap, maar aan het eind van de trap was de deur op slot, dus heeft hij die deur geforceerd (wat is hij toch sterk) Waarom hebben wij altijd zo iets?

Het is hier trouwens heerlijk weer en we hebben net heerlijk in de buitenlucht Frans gegeten. Wat hebben wij gegeten?

We kregen een aperative van le maison (een soort pannenkoekje) Mijn man had filet de Boeuf aux moulles

En ik had grillade mixte de Poissous en daarbij hadden we een gedeelde salade nisoise. 

We bedankten voor het dessert en le digestive.

Het was heel erg duur

maar dat krijg je als je gaat eten aan de cote ‘d Azur

morgen moeten we dan maar aan de kebab of naar de Mac

of een of andere kleine snack.

We zijn een kilometer vanaf Monaco, dus dat gaan we morgen eerst doen, voordat we aan onze terugreis beginnen.

Wat een prachtige zonnige dag, we kunnen vandaag zelfs een korte broek aan. Die hadden we al helemaal onderin gelegd dus alles moest er weer uit. Vandaag stond Monaco op het programma: wat een belevenis, we zijn er 4 uur geweest maar waren nog lang niet uitgekeken. Om tien uur waren we er al en keken onze ogen uit naar al die prachtige gebouwen en schepen. Alles zag er supernetjes uit: de parken de straten de huizen. Maar ook de mensen zijn daar heel erg vriendelijk. Mensen uit Monaco zijn ook hele tevreden mensen. Iedereen in Monaco heeft een baan, er is 0 % werkloosheid. De mensen hoeven geen belasting te betalen. Alle overheidsinkomsten komen uit de handel, de economie en het toerisme. We parkeerden onze auto in een super de luxe parkeergarage aan de haven en er lagen daar zulke grote schepen daar past ons hele huis wel in. Er zijn dus echt mensen die zich zo’n schip kunnen veroorloven en onderhouden, het is maar raar verdeeld in de wereld. De  formule 1 Grand Prix was net geweest en ze waren nog aan het opruimen, dat duurt 3 weken, het opbouwen duurt zelfs zes weken. Er komen mensen uit heel de wereld kijken naar deze wedstrijd. Wij zijn even (speciaal voor onze oudste zoon J) over de racebaan gereden en hebben foto’s gemaakt onderweg. Als je ze dan achter elkaar in een filmpje zet is het net of je er zelf rijdt.

Er was zoveel te zien, je kwam ogen en oren te kort. Maar onze eerste onderdeel was het Prinselijk Paleis, waar we de wisseling van de wacht wilden zien. Ik heb nog nooit zoveel trappen gelopen en heuvels beklommen als in deze vakantie. Ik word afgebeuld dat wil je niet weten, mijn broek zit gewoon los. Na een klim van zeker 40 meter kwamen we bij het paleis aan. Al in het jaar 700 heeft de eerste vorst Grimaldi daar een fort gebouwd, waar later het paleis tegen aan is gebouwd. Er rijden daar grote dure auto’s rond, we hebben ook verschillende Ferrari 's gezien en op de foto gezet.

Eenmaal aangekomen bij het paleis bleek dat er meer mensen op het idee waren gekomen om dit te gaan zien. Het was een drukte van belang. Maar toen we alles eens in ogenschouw hadden genomen, had ik toch sterk het idee dat de parade niet voor het paleis plaatsvond maar verderop aan de straat. Want ze hielden op een gegeven moment die straat zo angstvallig leeg. En ik had gelijk, dus daar konden we mooie foto’s van maken. Daarna hebben we een rondje door Monaco gemaakt, eerst te voet en toen met een treintje, waar ons ook alles verteld werd over Monaco. De tijd vloog om en we hadden nog een stukje te gaan, dus om 14.00 uur gingen we terug naar de auto en reden langs de kust richting Cannes.

In en om Cannes worden veel toeristen lastig gevallen en beroofd door Oost Europese mannen. Ze gooien eieren op je voorruit en als je dan stopt pakken ze gauw de handtas uit de auto. Of ze laten een vuurwerkbommetje afgaan onder je auto, en dan schrik je natuurlijk en stapt uit, en dan is er een vriendelijke meneer die stopt en vraagt of hij kan helpen en als je dan weer instapt hebben ze spullen van je gepakt. Dus stond er op het nieuws, doe geen ruitenwissers aan als er een ei op wordt gegooid, gewoon doorrijden. Als je lawaai hoort:  kijk of je gevolgd wordt, en als je uitstapt ook al is het een minuut, de deur op slot doen en geen waardevolle spullen in het zicht leggen wat snel gepakt kan worden. Dus een gewaarschuwd mens telt voor twee. Dus je snapt wel ik wilde niet via Cannes. Daarom zijn we al eerder afgeslagen richting Grasse. Vanaf Grasse hebben we de Napoleonroute gevolgd. Wat zijn er toch mooie plekjes in de wereld. Het ene moment zie je allemaal groen en dan opeens sta je in de rotsen, we maken veel foto’s, maar het zal nooit weergeven hoe het in werkelijkheid is. We keken nog wel steeds in de spiegel of we ook werden gevolgd door ongure types maar dat was gelukkig niet het geval. We hadden uit voorzorg alle kostbaarheden goed opgeborgen zodat het niet voor het grijpen lag.

We kwamen door allerlei leuke dorpjes o.a. Castelane, en daar was het toch een portie gezellig. We hebben nog honing gekocht, die we eerst geproefd hadden en een ijsje gegeten.  Daarna gingen we verder richting Sisteron, en de navigatie zette ons keurig voor het hotel af. Het is een klein maar leuk hotel, we werden heel  hartelijk ontvangen. Het is maar goed dat we steeds via de laptop reserveren want de hotelletjes zitten steeds vol. Er worden mensen weggestuurd die niet reserveren.

In het Ibis hotel hier tegenover konden we  ook eten en dat hebben we dan ook meteen gedaan en we zitten nu op onze kamer, allebei een beetje verbrand van de zon. Vanaf  Monaco zijn we op de terugweg. Dus we komen elke dag een eindje dichterbij. Wij zijn nu nog 1100 kilometer verwijderd van onze woonplaats. We gaan nu even puzzelen of we het in drie of vier dagen doen.