Allemaal bomen, maar geen beren op de weg.

25 juni: Wat een geweldige camping “de Slägnasscamping”. De omgeving is prachtig, we mochten gebruik maken van de Sauna om daarna het koele meer in te duiken (hebben we niet gedaan). Vanmorgen hebben we lekker ontbeten met verse broodjes. De eigenaar was erg aardig en gastvrij. Een echte aanrader!
Om kwart over negen zaten wij in de auto om onze terugreis te hervatten. Met het fototoestel in de aanslag en de filmcamera op scherp waren we weer klaar voor een avontuurlijke dag. Wat zou er vandaag op ons pad komen? Er schijnen ook beren te zijn in Noord Zweden. Maar komen die ook de bossen uit? Mijn man zag nog geen beren op de weg. Hij zat bovendien in de spreekwoorden en gezegdes. Ik zie een hele slanke den, vertelde hij. Ik maakte me geen illusie dat hij mij bedoelde, maar zei hij: “ik weet waar de opmerking vandaan komt kijk maar”. En inderdaad de dennenbomen zijn hier zeker 20 meter hoog en heel rank.
Zijn volgende opmerking: “ik zie door de bomen het bos niet meer”, slaat op de weg. Al honderden kilometers zien we niets anders dan de straat en aan weerszijden bomen. De enige afwisseling is de kleur van de straat, eerst grijs, dan rood en toen zwart. Soms vang je een glimp op van een meer. Er staan ook bijna geen huizen. Soms kom je langs een dorpje, al is dat wel een groot woord voor de paar huizen die er staan. We zien ook een soort van supermarkt wat je kunt vergelijken met de kruidenierswinkel van vroeger. Ruimte om te stoppen is er niet want er is geen picknickplaats te bekennen. We spotten nog wel een paar bijzondere waarschuwingsborden: let op voor overstekende skiërs en voor overstekende sneeuwscooters. Ik heb niet het idee dat we daar vandaag last van zullen krijgen, want het is een prachtige dag, met veel zon en een temperatuur van 17 graden.
Gelukkig komen we stukje bij beetje wat meer auto’s tegen, en worden de dorpjes wat groter. We drinken onze koffie op een parkeerplaats bij een sportveld in zo’n dorpje.
Dit is wel een beetje een anticlimax na Noorwegen. Daar wisselde de omgeving ieder moment. We hopen niet dat de volgende 1000 kilometer er net zo uit ziet. Maar we zullen het zien.
Om kwart over zes komen we aan op de Sonfjallscaming in Hede waar we allerhartelijkst worden ontvangen door de eigenaar. De hut is super! Eenvoudig maar schoon.
We maakten nog even een wandeling naar het meer waar het wel prachtig is en waar we toch nog een paar mooie foto’s hebben gemaakt.